قضای حاجت مومن و راهنمایی او

مردی از مسلمانان مدینه به شخصی مقروض شد و نتوانست قرض خود را ادا کند،از طرفی طلبکار اصرار داشت که او قرضش را بپردازد.

آن مرد برای چاره جویی به حضور امام حسین علیه السلام آمد، هنوز سخنی نگفته بود، حضرت دریافت او برای حاجتی آمده است (جهت حفظ آبروی او) حضرت فرمود: آبروی خود را از سئوال رویاروی نگهدار، نیاز خود را در نامه ای بنویس، که به خواست خدا آنچه تو را شاد کند به تو خواهم داد.

مرد نیازمند در نامه ای نوشت: ای ابا عبدالله! فلانی پانصد دینار از من طلب داردو اصرار دارد که طلبش را بگیرد، لطفاً با او صحبت کن که تا وقتی که پول را آماده کنم، به من مهلت دهد.

امام حسین علیه السلام پس از خواندن نامه او، به منزل خود رفت و کیسه ای محتوی هزار دینار آورد و به او داد و فرمود:

با پانصد دیناراین پول، بدهکاری خود را بپردار، و با پانصد دینار دیگر، به زندگی خود سر و سامان بده، و جز در نزد سه نفر به هیچ کس حاجت خود را مگو:

1-دین دار، که دین نگهبان او است.

2- جوانمرد که به خاطر جوانمردی حیا می کند.

3- صاحب اصالت خانوادگی، که می داند تو به خاطر نیازت، دوست نداری آبروی خود را از دست بدهی، او شخصیّت تو را حفظ می کند و حاجتت را روا می سازد.1

1.تحف العقول،ص251. در سایه اولیاء خدا،ص344.