امام حسین علیه السلام همیشه مشکل گشا بود

امام صادق علیه السلام فرمود: « زنی در اطراف کعبه طواف می کرد و مردی هم پشت سر آن زن می رفت، پس آن زن بازویش را خارج کرد که به بازوی او بمالد آن مرد دستش را دراز نموده، به روی بازوی آن زن گذاشت، خداوند متعال دست آن مرد را به بازوی زن چسبانید، مردم متوجه شدند، ازدحام نمودند اطراف این مرد و زن را گرفته بودند و تماشا می کردند، به حدّی جمعیت زیاد بود که قطع عبور شد، کسی را به پیش امیر مکه فرستادند، امیر مکه فقها را حاضر نمودند، و مردم هم جمع شده بودند، خلاصه فتوی داده شد که باید دست مرد را قطع کنند چون که ان مرد مرتکب جنایت شده است.

امیر مکّه گفت: آیا در مکه از خانواده ی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم کسی هست؟

گفتند : بلی حضرت امام حسین علیه السلام در مکه تشریف دارند، شب امیر مکه کسی را به نزد امام حسین علیه السلام فرستاد و حضرت تشریف آورد.

امیر مکه گفت: یابن رسول الله! حکم خداوند متعال درباره این مرد و زن چیست، بیان فرمایید؟

امام حسین علیه السلام رو به کعبه نموده و دستهایش را بلند نمود، مدتی مکث فرمود و دعا کرد بعد به طرف آنها تشریف فرما شد، سپس دست مرد را از بازوی زن خلاص نمود، امیر مکه گفت: یابن رسول الله، این مرد را برای این کاری که از او سرزده است آیا عذاب نکنیم؟

حضرت فرمود: نه، آن مرد از حضرت تشکر کرد و رفت، ای کاش امام حسین علیه السلام دعا نمی کرد برای این که می گویند آن مرد همان ساربان بود که شب یازدهم عاشورا دست امام حسین علیه السلام را قطع کرد.1   .. :(

1.شجره طوبی،ص406، نقل از تهذیب شیخ طوسی1، در سایه اولیاء خدا،ص322،ج1