ابن بابویه، به سند معتبر روایت کرده است، که صفیه دختر عبدالمطلب گفت:

که من قابله حضرت حسین علیه السلام بودم، چون آن حضرت از شکم مادر به زیر آمد، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: « عمه، فرزند مرا بیاور،

گفتم: یا رسول الله! هنوز او را پاکیزه نکرده ام،

حضرت فرمود: تو او را پاکیزه می کنی؟

خداوند متعال او را پاکیزه و مطهّر گردانیده است.

چون او را به خدمت آن حضرت بردم؛ او را در دامن گذاشت و زبان مبارک خود را در دهان او داخل کرد، او می مکید چنان می دانم که شیر و عسل از زبان آن حضرت در دهان او جاری شد.

پس میان دیده ی او را بوسید (اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ حسین گفت) سپس بچه را به من داد و می گریست و می فرمود که خدا لعنت کند گروهی را که تو را شهید کنند ای فرزندم، سه مرتبه این جمله را فرمود.

گفتم پدر و مادرم به فدای تو باد، چه کسی او را خواهد کشت؟

فرمودکه باقی مانده گروه ستم کنند از بنی امیّه.1

جلاءالعیون،ج2، ص433.