حضرت آب دهان خود را بر آن لکّه گذاشت

صالح بن میثم می گوید: با یکی از دوستانم از قبیله بنی اسد بر حبابه والبیّه1 وارد شدیم به ما گفت می خواهید برای شما حدیثی نقل کنم، گفتیم آری.

گفت: من زیاد به دیدن امام حسین علیه السلام می رفتم اخیراً به مرضی مبتلا شدم و آن لکّه پیس(بَرَص) در میان دو چشمانم پیدا شد، مدتی از تشرّف به خدمت حضرت محروم بودم، سپس روزی بر حضرت وارد شدم و سلام کردم، حضرت جواب سلام را دادند و بسیار به من خوش آمد گفتند و فرمودند: ای حبابه مدتی است به زیارت ما نیامدی؟

عرض کردم: مبتلا به مرض پیسی شده ام و مرا از خدمت شما بازداشته و قناع را عقب زده و آن موضع را به آن حضرت نشان دادم.

 امام حسین علیه السلام آب دهان خود را بر آن لکه پیس گذاشت و مشغول دعا کردن شد و فرمود: ای حبابه خدای تعالی را شکر کن که از تو این مرض را دفع نمود، حبابه گفت: من به جهت شکر به سجده رفتم.2

1.حبابه و البیّه، بانویی عاقله و کامله و عابده و زاهده از موالیان اهل بیت ع است.سفینة البحار،ج1،ص205، و منتهی الآمال.

2.بحارالانوار،ج44،ص186،با تغییر مختصری در عبارت. در سایه اولیاء خدا،ص333